<><><><>

Młode żyrafy pozostają z matką. W grupach żyraf często można zaobserwować tworzenie się „przedszkoli“, kiedy to jedna lub dwie samice opiekują się młodymi, gdy pozostałe szukają pożywienia lub idą do wodopoju. Dojrzałość płciową osiągają w 3-4 lata. Przed kopulacją samce sprawdzają gotowość rozrodczą samicy, badając jej mocz.

Dzięki swoim wymiarom żyrafa nie musi się martwić o pożywienie, bowiem żadne ze zwierząt nie sięga tak wysoko. Wśród zwierząt  żyrafa wyróżnia się nie tylko swoja wysokością i smukłością ale także sposobem poruszania się. Podczas chodu wyrzuca ona jednocześnie parę nóg lewej strony a następnie parę nóg prawej. W ten sposób aby utrzymać równowagę pochyla szyję do przodu i do tyłu w rytmicznym tempie. W przypadku zagrożenia potrafi osiągnąć prędkość do 55 km/h. Rogi żyrafy nie są z kości rogowej tak jak u antylop, lecz jedynie wyrośnięte kości pokryte skórą. Język może osiągnąć długość nawet do 40-50 cm.

Z ogromną zwinnością potrafi on zerwać z akacji młode liście omijając liczne kolce. Lepka ślina pozwala ułatwia zerwanie najsmaczniejszych i jednocześnie trudno-dostępnych części rośliny. Stara się pić rzadko, ze względu na dość ryzykowną pozycję przy wykonywaniu tej czynności i możliwość padnięcia ofiarom bardziej przebiegłego drapieżcy.

Potrzebny zapas wody czerpie z pożywienia. Jednak w okresie suszy nie ma wyboru. Zwykle przy wodopoju stoją przynajmniej dwie i gdy jedna pije druga kontroluje i obserwuje otoczenie. Żyrafy podobnie jak i inne przeżuwacze, najchętniej żyją w grupach rodzinnych. Samce czasami można spotkać samotnie.

Ciąża trwa ok. 450 dni i młody cielak waży już wówczas ok. 50-75 kg. Chociaż mały musi spaść przy porodzie z wysokości ok. 2 m nie wywołuje to u niego żadnych urazów. Jak wiele innych ssaków również żyrafa ma tylko 7 kręgów szyjnych. Z biegiem ewolucji uległy one jednak zwiększeniu i wydłużeniu. Każdy z nich ma ok. 20 cm długości. Ze względu na odległość dzielącą serce od mózgu, żyrafa wykształciła interesujący system układu krwionośnego. Serce ważące ok. 4 kg pompuje krew do głowy pod bardzo wysokim ciśnieniem (trzy razy większym od przeciętnego ciśnienia krwi człowieka) Jednak aby takie ciśnienie nie uszkodziło mózgu, krótko przed nim odpowiedni układ naczyń obniża je do normalnego poziomu.

W sytuacji, gdy żyrafa się pochyla odpowiednie klapy w żyłach blokują by zbyt dużo krwi nie dostało się do mózgu. Odblokowanie następuje w momencie podniesienia głowy do góry. I to właśnie ten moment jest niebezpieczny, ponieważ przez krótki czas żyrafa ma „wyłączone” zmysły wzrokowe. Ale dzięki tak wyspecjalizowanym mechanizmom może ona przetrwać i dostosować się do istniejących warunków.

Niedostatek soli mineralnych uzupełnia przez tzw. wylizywanie kości. Największymi wrogami żyraf są lwy, hieny, leopardy. Polują one najczęściej na młode osobniki, które nie potrafią zachować się właściwie w momencie ataku przez drapieżnika. Bardzo rzadko lwy podejmują się ataku na dorosłe osobniki. Kopnięcie żyrafy może być bardzo niebezpieczne. Poza tym dzięki swojemu wzrostowi są w stanie wcześniej zauważyć drapieżnika i w przypadku niebezpieczeństwa potrafią bardzo szybko uciekać.