Nonsensopedia o żyrafie

Co to jest żyrafa? Jak się kopnie w dupę, to za dwa lata do głowy dojdzie!

Wujek Władek o żyrafie

Żyrafa – ssak parzystokopytny, zamieszkujący tylko i wyłącznie Afrykę oraz zoo. Posiada długą szyję, żeby móc podglądać antylopy pod prysznicem i zjadać liście z drzew. Zwykle zachowuje się, jakby dostał wytrzeszcza, ADHD i takie tam. Żyrafa tak naprawdę jest brązowa, tylko ktoś dla zabawy odcisnął na niej żółte plamki. Żyje na dawannie czy czymś tam. Spotkać można je we wrocławskim ZOO oraz pobliskich tekach. Antenki służą do porozumiewania się z pozaziemskimi istotami Wydłużona szyja pomaga też w tejże czynności, gdy antylopy schowają się na noc do swych namiotów. Żyrafy najczęściej poruszają się w towarzystwie małych bobków, zwanych w swoim środowisku jako Heńki. Zwierzę to ma trudności z oblizywaniem się tu i ówdzie.

Kolejny tatuaż z żyrafą

Salvador Dali - Płonąca Żyrafa

Narodziny żyrafy

Pływająca w basenie żyrafa

Hiena siedząca sobie we wnętrzu żyrafy

Stado lwów atakuję żyrafę

Mała żyrafka pierwszy raz staje na nogi

Niezwykły tatuaż ;) Żyrafo-ośmiornica?!

W trakcie obserwacji  okazuje się, że żyrafy nie są nieme. Młode żyrafiątka przestraszone  wydają piskliwe dźwięki a dorosłe podczas walk wydają pomruki . W trakcie niebezpieczeństwa żyrafa gwałtownie  obija swoje boki ogonem i rusza  do przodu z uniesioną głową. Po urodzeniu żyrafa mierzy już prawie 2 m wysokości i  w ciągu 30 min stoi na własnych nogach. W pierwszych tygodniach życia  rośnie jak na drożdżach- 23 cm tygodniowo, później już nieco zwalnia  do 2 cm miesięcznie by osiągnąć słuszny wzrost: 4,6 - 5,7  m (samiec) i wagę 970- 1400 kg. Samice są mniejsze, ok. 5 m wysokości i  do 950 kg wagi.

Jak witają się Żyrafy?

Żyrafy na powitanie muskają się języczkami.

Skittles i dojenie żyrafy - skubnij tęczy (reklama)

Zoo Wrocław - Czy żyrafy jedzą chrupki kukurydziane?

Żyrafa w Parku Krugera

W moskiewskim zoo na gości spadł pomost dla karmienia żyrafy

09.07. 2013 r. w godzinach popołudniowych w moskiewskim zoo przy klatce ze zwierzętami z nieustalonych przyczyn zawalił się drewniany pomost dla karmienia żyrafy. Na skutek tego ucierpiało 11 osób, w tym sześcioro dzieci. Siedem osób trafiło do szpitala, a pozostałym udzielono pomocy na miejscu.

„Policja przesłuchuje poszkodowanych i świadków naocznych wypadku w celu ustalenia okoliczności zdarzenia” – poinformował przedstawiciel służby prasowej policji. 

No ta...oczywiście u ruskich. Dobrze, że im słonie nie zjebały.

Giraffe Cam

http://www.earthcam.com/usa/southcarolina/greenville/?cam=giraffe_int - na tej stronce możemy na żywo obserwować żyrafy znajdujące się w Greenville Zoo w USA w stanie Karolina Południowa. Zajebista opcja!

Żyrafy piwne

Znalazłem ciekawą stronkę - http://www.brovarnia.pl . A niej coś takiego jak "żyrafy piwne":) Dodaje to jako ciekawostkę, bo ze zwierzętami to raczej nie wiele ma wspólnego ;)
"Żyrafy piwne to tuby piwne o pojemności 3 lub 6 litrów. Żyrafy ustawione na stole tworzą swobodną atmosferę, a goście mogą sami napełniać kufle wybranym gatunkiem piwa, które nigdy się nie skończy, ponieważ żyrafy możemy dopełniać na bieżąco na Państwa życzenie.
Nasze żyrafy piwne w stole są doskonałym uzupełnieniem spotkań w gronie przyjaciół lub mniej zobowiązujących spotkań biznesowych. W przypadku spotkań VIP żyrafy piwne możemy ustawić na dodatkowych bufetach, zachowując formalny charakter spotkania, ale umożliwiając gościom samodzielne napełnianie kufli, jako dodatkową atrakcję.
W żyrafach piwnych oferujemy Państwu nasze piwa Złoto Brovarni oraz Starogdańskie Ciemne. Zapraszamy do wspólnego biesiadowania!"

Narodziny żyrafy

Narodziny małej żyrafy przesądzają istnienie szczególnego projektu. Cielak spada na ziemię z wysokości 1,5 metra, ponieważ matka nie jest w stanie bardziej się obniżyć, a pozycja leżąca przy porodzie stanowiłaby pewne zaproszenie dla lwa lub innego drapieżnika do ataku. Jak w przypadku innych ssaków, w trakcie porodu głowa rodzonego zwierzęcia jest nieproporcjonalnie wielka w stosunku do reszty ciała i przejście przez drogi rodne stanowi wyzwanie.
Młoda żyrafa ma w dodatku bardzo wrażliwy na złamanie kark, a jej ciało wazy 70 kilogramów. Gdyby głowa wyszła pierwsza, kark z pewnością uległby pęknięciu przy upadku ciała na ziemię. Gdyby głowa jednak wyszła na końcu, waga ciała wystającego na zewnątrz matki i ruchy zwierzęcia usiłującego wydostać się na zewnątrz także spowodowałyby złamanie karku. Ten niewątpliwy impas został rozwiązany przez tylni staw biodrowy, o wiele mniejsze od przednich nóg, a szyja jest na tyle długa, by pozwolić głowie przejść przez drogi rodne spoczywającej na miednicy. Tylne kończyny wychodzą pierwsze i amortyzują siłę uderzenia o ziemię. Głowa wspiera się na miednicy, które także stanowią poduszkę amortyzującą, a szyja jest na tyle giętka by umożliwić ostry skręt wokół przednich nóg.
Jest to doskonały sposób wyjścia, a inne rozwiązanie, czy inna długość szyi skończyłyby się źle dla zwierzęcia. W ciągu zaledwie minut młody cielak stoi z gracją pomiędzy kończynami matki. Od narodzin do dorosłości mijają cztery lata, a szyja rośnie i proporcje jej długości do reszty ciała zmieniają się z 1/6 na 1/3 ogólnego wzrostu żyrafy. Taki wzrost jest wymagany dla zwierzęcia do pokonania długości nóg przy piciu wody. Przez pierwszy rok młode piją jedynie bogate mleko matki, do którego dostęp jest swobodny.
Jeśli chodzi o ekologię, to żyrafa potrafiła doskonale przystosować się do swego środowiska. Istnieje potrzeba przystrzygania gałęzi szybko rosnących drzew, które mogłyby nadmiernie zacieniać grunt i blokować wzrost traw potrzebnych innym zwierzętom żyjącym na sawannie. Musi także istnieć strażnik ogarniający duży obszar wysokiej trawy w poszukiwaniu drapieżnych kotów. Żyrafa jest nie tylko wystarczająco wysoka dla tego zadania, ale także posiada doskonały wzrok i ciekawość. Po ostrzeżeniu innych zwierząt kilkoma machnięciami ogona, żyrafa odważnie schodzi ze ścieżki zagrożenia. Wielki wzrost i grube warstwy skóry, zabójcze kopnięcie tylnych kończyn i długie susy nóg sprawiają, że dorosłą żyrafa jest nieosiągalną ofiarą dla każdego drapieżnika.
Niedorzeczną jest sugestia, jakoby to wszystko stanowiło wynik ewolucji żyrafy od jednej klasy zwierząt, przy braku jakichkolwiek spokrewnionych gatunków i dojściu do takiego stopnia rozwoju jedynie dlatego, że na poziomie gruntu brakuje pożywienia. Czy inne zwierzęta żywiące się przy gruncie, podatne na ataki drapieżnych kotów i bombardowane kosmicznym promieniowaniem nie powinny osiągnąć postury bardziej zbliżonej do wzrostu żyrafy?
Co ciekawe, istnieją także inne zwierzęta, które karmią się na drzewach. Afrykańska gazela gerenuk posiada najdłuższą szyję w rodzinie gazel, posiada także długi język i zjada liści z drzew stojąc na tylnich nogach. Afgańska koza śruboroga wspina się na drzewa na wysokość 8 metrów by zjadać ich liście. Inne ssaki także lubią liście drzew, ale żadne z nich nigdy nie stanie się żyrafą, a żyrafy z całą pewnością nie pochodzą od jakichkolwiek zwierząt „niższych od żyrafy”.
„Nie możemy stwierdzić, że w przeszłości istniały takie same warunki, ale ‘potrzeba przetrwania poprzez poszukiwanie pożywienia wysoko nad ziemią’ jest, jak wiele podobnych darwinowskich wyjaśnień, niczym więcej, jak stworzoną ad hoc spekulacją”’. Potwierdzają to skamieliny, a wyjątkowy i cudowny projekt widoczny w tym zwierzęciu stanowi ostateczną weryfikację. Chwałą i cześć należy się Stwórcy żyrafy.

...

:)

Serce

Serce żyrafy jest prawdopodobnie najsilniejsze wśród zwierząt – aby dotlenić mózg, pompuje krew poprzez długą szyję przy zdwojonym ciśnieniu, a z tego powodu jedynie specjalne cechy systemu krążenia zapobiegają „rozsadzeniu głowy” żyrafy, gdy pochyla się przy wodopoju.
Równie cudownym faktem jest ten, że krew nie zalega w nogach i żyrafa nie krwawi obficie po zranieniu nóg. Sekret leży w niesłychanie grubej skórze, której struktura zapobiega zaleganiu krwi. Taki skład tkanki skóry był szczegółowo badany przez naukowców z NASA przy projektowaniu skafandrów grawitacyjnych dla astronautów. Zapobieganie obfitemu krwawieniu wspiera też to, że wszystkie arterie i żyły w nogach żyrafy są bardzo głęboko schowane.
Naczynia włoskowate docierające do powierzchni skóry mają niesłychanie małe rozmiary, a czerwone ciałka krwi mierzą około 1/3 rozmiaru w porównaniu do czerwonych ciałek krwi człowieka, dzięki czemu małe naczynia włoskowate spełniają swe zadanie w transporcie krwi. Szybko staje się jasne, że wszystkie te unikalne cechy żyrafy współdziałają ze sobą i pozwalają na istnienie długiej szyi.
Jednak to nie wszystko. Mniejsze czerwone ciałka krwi mają w sumie większą powierzchnię co pozwala na wyższą i szybszą saturację krwi w tlen. Dzięki temu poziom tlenu we wszystkich krańcowo położonych narządach, takich jak głowa, pozostaje właściwy.

Płuca pracują w połączeniu z sercem i dostarczają żyrafie potrzebnego tlenu, jednak żyrafa także w tej materii jest wyjątkowa. Jej płuca są osiem razy większe od ludzkich, a tempo respiracji wynosi 1/3 ludzkiego. Wolniejsze oddychanie jest konieczne dla wymiany potrzebnych większych ilości powietrza bez wysuszania tchawicy zwierzęcia, która ma pomarszczoną powierzchnię i długość 3,6 meta. Gdy żyrafa bierze nowy oddech, zużyte powietrze z poprzedniego wdechu nie może zostać zupełnie usunięte. Dla żyrafy problem ten jest dodatkowo skomplikowany przez fakt, iż w długiej tchawicy zalega więcej zużytego powietrza niż człowiek może przyjąć podczas jednego oddechu. Stąd musi istnieć wystarczająco duża objętość płuc, by ‘złe powietrze’ stanowiło zaledwie mały procent ogółu. Jest to problem fizyczny, na który żyrafa znalazła rozwiązanie.

Ciekawy tatuaż...:)

Sposób w jaki biegają żyrafy

Hmm...

Żyrafa Tiki z ogrodu zoologicznego w Kalifornii.

Pracownicy Oakland ZOO zapewnili jej szyte na miarę palto, które ogrzeje ją tej zimy. Sędziwy dla żyraf wiek 18 lat daje się Tiki we znaki. Regularnie spotyka się z kręgarzem, masażystką i akupunkturzystą. Podobne zabiegi stosowane są u koni, dzięki czemu nie trzeba uciekać się do leczenia farmakologicznego - wyjaśniła opiekunka żyrafy Melissa McCartney. 4-metrowa żyrafa cierpi z powodu chłodnej zimy, ale w jej przypadku nie sprawdzały się derki, którymi ogrzewa się konie. Producent derek zgodził się uszyć specjalne paltko dla Tiki. Będzie utrzymane w kolorach soczystej zieleni i będzie miało odczepianą podpinkę. Aby zmierzyć żyrafę, McCartney musiała wspiąć się na drabinę.

<><><><>

Młode żyrafy pozostają z matką. W grupach żyraf często można zaobserwować tworzenie się „przedszkoli“, kiedy to jedna lub dwie samice opiekują się młodymi, gdy pozostałe szukają pożywienia lub idą do wodopoju. Dojrzałość płciową osiągają w 3-4 lata. Przed kopulacją samce sprawdzają gotowość rozrodczą samicy, badając jej mocz.

Dzięki swoim wymiarom żyrafa nie musi się martwić o pożywienie, bowiem żadne ze zwierząt nie sięga tak wysoko. Wśród zwierząt  żyrafa wyróżnia się nie tylko swoja wysokością i smukłością ale także sposobem poruszania się. Podczas chodu wyrzuca ona jednocześnie parę nóg lewej strony a następnie parę nóg prawej. W ten sposób aby utrzymać równowagę pochyla szyję do przodu i do tyłu w rytmicznym tempie. W przypadku zagrożenia potrafi osiągnąć prędkość do 55 km/h. Rogi żyrafy nie są z kości rogowej tak jak u antylop, lecz jedynie wyrośnięte kości pokryte skórą. Język może osiągnąć długość nawet do 40-50 cm.

Z ogromną zwinnością potrafi on zerwać z akacji młode liście omijając liczne kolce. Lepka ślina pozwala ułatwia zerwanie najsmaczniejszych i jednocześnie trudno-dostępnych części rośliny. Stara się pić rzadko, ze względu na dość ryzykowną pozycję przy wykonywaniu tej czynności i możliwość padnięcia ofiarom bardziej przebiegłego drapieżcy.

Potrzebny zapas wody czerpie z pożywienia. Jednak w okresie suszy nie ma wyboru. Zwykle przy wodopoju stoją przynajmniej dwie i gdy jedna pije druga kontroluje i obserwuje otoczenie. Żyrafy podobnie jak i inne przeżuwacze, najchętniej żyją w grupach rodzinnych. Samce czasami można spotkać samotnie.

Ciąża trwa ok. 450 dni i młody cielak waży już wówczas ok. 50-75 kg. Chociaż mały musi spaść przy porodzie z wysokości ok. 2 m nie wywołuje to u niego żadnych urazów. Jak wiele innych ssaków również żyrafa ma tylko 7 kręgów szyjnych. Z biegiem ewolucji uległy one jednak zwiększeniu i wydłużeniu. Każdy z nich ma ok. 20 cm długości. Ze względu na odległość dzielącą serce od mózgu, żyrafa wykształciła interesujący system układu krwionośnego. Serce ważące ok. 4 kg pompuje krew do głowy pod bardzo wysokim ciśnieniem (trzy razy większym od przeciętnego ciśnienia krwi człowieka) Jednak aby takie ciśnienie nie uszkodziło mózgu, krótko przed nim odpowiedni układ naczyń obniża je do normalnego poziomu.

W sytuacji, gdy żyrafa się pochyla odpowiednie klapy w żyłach blokują by zbyt dużo krwi nie dostało się do mózgu. Odblokowanie następuje w momencie podniesienia głowy do góry. I to właśnie ten moment jest niebezpieczny, ponieważ przez krótki czas żyrafa ma „wyłączone” zmysły wzrokowe. Ale dzięki tak wyspecjalizowanym mechanizmom może ona przetrwać i dostosować się do istniejących warunków.

Niedostatek soli mineralnych uzupełnia przez tzw. wylizywanie kości. Największymi wrogami żyraf są lwy, hieny, leopardy. Polują one najczęściej na młode osobniki, które nie potrafią zachować się właściwie w momencie ataku przez drapieżnika. Bardzo rzadko lwy podejmują się ataku na dorosłe osobniki. Kopnięcie żyrafy może być bardzo niebezpieczne. Poza tym dzięki swojemu wzrostowi są w stanie wcześniej zauważyć drapieżnika i w przypadku niebezpieczeństwa potrafią bardzo szybko uciekać.

Żyrafa Rothschilda

Żyrafa Rothschilda, zwana również żyrafą Baringo (od jeziora Baringo) (Giraffa camelopardalis rothschildi) – podgatunek żyrafy parzystokopytnego ssaka roślinożernego oraz najwyższy gatunek z obecnie żyjących ssaków lądowych. Jest drugim z najbardziej zagrożonych podgatunków żyraf z liczbą osobników szacowaną na kilkaset. Nazwana tak od brytyjskiego zoologa Waltera Rothschilda,

Obecnie wszystkie osobniki zamieszkujące na wolności występują na obszarach chronionych w Kenii i Ugandzie, m.in. w: Parku Narodowym Jeziora Nakuru, Parku Narodowym Murchison Falls Niektóre źródła podają również jako obszar występowania południowy Sudan.

Podgatunki

Żyrafa wytworzyła wiele odmian barwnych, które są klasyfikowane jako podgatunki:

• G. camelopardalis camelopardalis (podgatunek nominatywny)
• G. camelopardalis rothschildi – żyrafa Rothschilda
• G. camelopardalis reticulata – żyrafa siatkowana
• G. camelopardalis antiquorum
• G. camelopardalis peralta
• G. camelopardalis tippelskirchi – żyrafa kenijska
• G. camelopardalis thornicrofti
• G. camelopardalis angolensis - żyrafa angolska
• G. camelopardalis giraffa – żyrafa południowa

"Żyrafa" w 70 językach świata

1. albański - gjirafë                                
2. angielski - giraffe
3. arabski - زرافة
4. azerski - zürafə
5. afrikaans - kameelperd
6. baskijski - jirafa
7. bengalski - জিরাফের
8. białoruski - жырафа
9. bośniacki - žirafa
10. bułgarski - жирафа
11. cebuański - giraffe
12. chiński - 長頸鹿
13. chorwacki - žirafa
14. czeski - žirafa
15. duński - giraf
16. esperanto - ĝirafo
17. estoński - kaelkirjak
18. filipiński - dyirap
19. fiński - kirahvi
20. francuski - girafe
21. galicyjski - xirafa
22. grecki - καμηλοπάρδαλη
23. gruziński - giraffe
24. gudżarati - જિરાફ
25. hebrajski - ג'ירפה
26. hindi - जिराफ़
27. hiszpański - jirafa
28. hmong - giraffe
29. holenderski - giraffe
30. indonezyjski - jerapah
31. irlandzki - siorÚf
32. islandzki - gíraffi
33. japoński - キリン
34. jawajski - giraffe
35. jidysz - דזשעראַף
36. kannada - ಜಿರಾಫೆ
37. kataloński - girafa
38. khmerski - giraffe
39. koreański - 기린
40. kreolski (Haiti) - jiraf
41. laotański - giraffe
42. litewski - žirafa
43. łacina - panthera
44. łotewski - žirafe
45. macedoński - жирафа
46. malajski - zirafah
47. maltański - Giraffe
48. marathi - जिराफ
49. niemiecki - Giraffegiraffa
50. norweski - giraff
51. ormiański - ընձուղտ
52. perski - زرافه
53. portugalski - girafa
54. rosyjski - жирафа
55. rumuński - girafă
56. serbski - жирафа
57. słowacki - žirafa
58. słoweński - žirafa
59. suahili - twiga
60. szwedzki - giraff
61. tajski - ยีราฟ
62. tamilski - ஒட்டகச்சிவிங்கி
63. telugu - జిరాఫీ
64. turecki - zürafa
65. ukraiński - жирафа
66. urdu - جراف
67. walijski - jiraff
68. węgierski - zsiráf
69. wietnamski - con hươu
70. włoski - giraffa

Padły żyrafy. Rutkowski szuka wandali - 16 maja 2012

Biuro detektywistyczne Krzysztofa Rutkowskiego zajmie się poszukiwaniem wandali, którzy w nocy z soboty na niedzielę włamali się do łódzkiego zoo. W wyniku napadu ze stresu i strachu padły dwie żyrafy. - Liczymy na szybkie rozwiązanie tej sprawy - mówi Rutkowski.

Wandale włamali się do łódzkiego zoo w nocy z soboty na niedzielę. Zniszczyli niektóre tablice informacyjne i edukacyjne oraz wrzucili część ławek i koszy na śmieci na teren wybiegów dla zwierząt. Dewastacji dokonano m.in. w pobliżu żyrafiarni. Sprawcy uciekli.

W wyniku stresu spowodowanego strachem padły dwie żyrafy. Sekcje zwłok wykazały, że nie wytrzymały serca zwierząt.

Prezydent Łodzi Hanna Zdanowska ufundowała 5 tys. zł nagrody dla osoby, która pomoże wskazać sprawców wandalizmu w łódzkim zoo. Także Straż dla Zwierząt w Polsce na swoim profilu na Facebooku umieściła ogłoszenie o wyznaczeniu 5 tys. zł nagrody za pomoc w ujęciu przestępców, "których chuligański akt wandalizmu na terenie łódzkiego zoo przyczynił się do śmierci dwóch żyraf".

Rutkowski włączy się w poszukiwania

Są nagrody za wskazanie winnych śmierci żyraf

Straż dla Zwierząt na swoim profilu na Facebooku poinformowała, że w poszukiwaniu sprawców pomóc chce detektyw Krzysztof Rutkowski. On sam potwierdził tę informację w rozmowie z TVN24. - Zgłosił się do mnie jeden z szefów organizacji zajmującej się ochroną zwierząt. Podjęliśmy działania zmierzające do ujęcia sprawców wandalizmu - powiedział. Dodał, że według niego sprawa zostanie szybko rozwiązana.

Sprawą zajęła się także policja. Policjanci proszą o kontakt wszystkie osoby, które 13 maja ok. godz. 1.30 w nocy przebywały w pobliżu zoo i widziały dziwnie zachowujących się ludzi np. przechodzących przez ogrodzenie. Informacje można przekazywać pod nr tel. 502-713-712 lub 997/112; policja gwarantuje anonimowość.

W zoo nie ma monitoringu, bo koszty jego zainstalowania przekraczały możliwości ogrodu. Teraz władze Łodzi mają rozważyć, czy w budżecie na 2013 rok znajdą na to środki.

W środę chęć pomocy w sfinansowaniu monitoringu zaoferował Zarząd Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi. Firma chce na ten cel przeznaczyć 500 tys. zł. W przeszłości pomagała juz finansowo zoo, m.in. przebudowała pawilon małp i pawilon żyraf.

Pracownicy zoo przygnębieni

Śmiercią żyraf przygnębieni są pracownicy łódzkiego zoo. - Tofik został sam, a był wcześniej w stadzie - mówi jeden z pracowników zoo. Samiec na razie nie jest wypuszczany na wybieg, pawilon z żyrafami jest zamknięty dla zwiedzających. Opiekunowie przyznają, że może upłynąć dość dużo czasu, zanim zwierzę dojdzie do siebie. Pocieszają jednak, że żyrafa zjada pokarm, co dobrze wróży, a jej spokój szanują nawet dzieci, które wiedzą, by nie denerwować Tofika.

Na razie nie wiadomo, czy do łódzkiego zoo uda się sprowadzić kolejne żyrafy w miejsce padłych zwierząt.

Tatuaż z żyrafą

Prędzej czy później taki oto tatuaż z żyrafką wjedzie na moją skórę. Czy oszalałem? Być może. Ale zdania nie zmienię.

Żyrafy miały różnych krewnych

Np.: Sivatherium czy Shansitherium. Okapi i żyrafa to ostatnie z gatunku żyrafowatych. 

Wymarłe Żyrafowate

Żyrafa to jeden z pozostałych gatunków żyrafowatych. Jest też Okapi (Okapia johnstoni). Ale kiedyś było ich więcej np. Bramatherium, 
Giraffokeryx, Mitilanotherium, Paleotragus, Shansitherium, Siwaterium i Honanotherium. Poniżej szkielet Helladotherium.


Nie wiemy czemu wymarły, ale to byłyby piękne ssaki jak żyrafy. Na zdjęciu rekonstrukcja Sivatherium, którą można zobaczyć w Muzeum Ewolucji PAN w Warszawie.

Żyrafa (Giraffa camelopardalis). Podstawowe informacje.

 Parzystokopytny ssak roślinożerny oraz najwyższe z żyjących obecnie zwierząt. Zamieszkuje afrykańskie sawanny na południe od Sahary. Jest spokrewniona zjeleniami i bydłem rogatym, jednak należy do osobnej rodziny żyrafowatych (Giraffidae), razem z najbliższym krewniakiem okapi.
Łacińska nazwa wywodzi się z dawnego poglądu, że żyrafa jest zwierzęciem hybrydowym, powstałym ze skrzyżowania wielbłąda (Camelus) z lampartem (Panthera pardus)

Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje tereny Afryki subsaharyjskiej od Czadu po północną Botswanę, Natal i Transwal – dawne prowincje RPA. Wcześniej występowały w Afryce Zachodniej, gdzie wyginęły poza szczątkową populacją w Nigrze. W Afryce Południowej zostały reintrodukowane do rezerwatów. Siedliskiem żyraf są suche tereny trawiaste (sawanny) i lasy parkowe. Mogą przebywać z dala od źródeł wody.

Samce, większe od samic, osiągają wzrost do ponad 5 metrów i wagę ponad 1300 kilogramów. Rekordowe wymiary zanotowane u samca żyrafy Rotschilda wynosiły 5,87 m wysokości i 2000 kg masy ciała^[4].

Przednie nogi żyrafy są bardzo cienkie i długie, dłuższe od tylnych. Szyja jest oparta na zaledwie 7 kręgach, jak u większości ssaków (cały kręgosłup składa się z 24 kręgów). Wzdłuż karku biegnie krótka grzywa. Na głowie 2 do 5 malutkich wyrostków kostnych, okrytych skórą, obecnych u obu płci. Długi ogon jest zakończony pękiem włosów. Ubarwienie od brunatnego lub ciemnordzawego do białego, w ciemne plamy o różnej wielkości i kształcie – ich rysunek stanowi cechę osobniczą, jest stały przez całe życie. Nasilenie koloru jest zależne od pory roku i samopoczucia zwierzęcia^[5]. Umaszczenie żyraf stanowi kamuflaż, naśladuje rozproszone światło sawanny.

Żyrafy poruszają się inochodem.

Żyrafa jest aktywna w dzień, szczególnie rano i wieczorem. Żywi się liśćmi i pędami drzew. Żyje w stadach o hierarchicznej strukturze, składających się z kilkunastu do (rzadziej) kilkudziesięciu osobników. Rywalizujące samce toczą między sobą rytualne pojedynki siłowe polegające na przeginaniu na bok szyi przeciwnika.

Ciąża u żyrafy trwa 14–15 miesięcy, nowo narodzone cielę mierzy około 1,80–2 m wysokości w kłębie i waży 50–55 kg. Żyrafa żyje 20–30 lat.

Żyrafy potrafią szybko biegać osiągając prędkość 55 km/h^[6]. Lwy są jedynymi drapieżnikami, które naprawdę zagrażają dorosłym żyrafom. Udaje im się zabić dorosłą żyrafę, ważącą ponad tonę. Aby tego dokonać korzystają z chwili, kiedy schyla ona głowę, np. przy wodopoju. Żyrafa musi szeroko rozstawić nogi lub uklęknąć i nisko pochylić głowę, aby napić się wody. Jeden z kotów skrada się do niej, następnie skacze, chwyta ją zębami za pysk i wbija pazury w kark. Kiedy ofiara raz straci równowagę, cała rodzina lwów przybiega, by ją dobić.

W klasyfikacji IUCN żyrafa zaliczana jest do gatunków niskiego ryzyka. Liczebność wszystkich afrykańskich populacji szacowana jest na 110 000 – 150 000 osobników. Najliczniejsze są populacje wKenii (45 000), Tanzanii (30 000) i Botswanie (12 000). Do czynników potencjalnie zagrażających żyrafom zalicza się polowania i utratę siedlisk spowodowaną gospodarką człowieka.